افتتاح موزه صلح با یاد شهید احمد زنگی ابادی

محمدرضا سروش رئیس هیات مدیره موزه صلح در مراسم افتتاحیه نمایشگاه "صلح در شمار آید" (Peace Counts)  گفت: این نمایشگاه با همت قربانیان سلاح های شیمیایی، جوانان داوطلب ایرانی و بنیاد برکوف کشور آلمان برگزار می شود و امیدوار هستیم این نخستین قدم که قدمی کوچک است، قدم های بزرگ بعدی را در پی داشته باشد.

وی با ابراز تاسف از درگذشت احمد زنگی آبادی، افزود: روز گذشته خبر ناراحت کننده ای به ما رسید و متاسفانه آقای احمد زنگی آبادی یکی از اعضای هیات مدیره موزه صلح روز گذشته بر اثر مصدومیت های شیمیایی که داشتند، به شهادت رسیدند که امروز علاوه بر افتتاح این نمایشگاه، میثاق دوباره ای با این بزرگان می بندیم؛ بزرگانی که راه صلح راه آن هاست.

 

در ادامه برنامه حسن قشقاوی معاون کنسولی، مجلس و امور ایرانیان خارج از کشور وزارت امور خارجه با تشکر از فعالیت های انجام شده در زمینه برپایی این نمایشگاه و همکاری بسیار خوبی که در این مسیر بین ایران و آلمان انجام شد، گفت: سازمان صلیب سرخ جهانی و سازمان عفو بین الملل دو آمار در زمینه قربانیان جنگ و قربانیان حقوق بشر منتشر کرده اند.

 

وی ادامه داد: بر اساس آمار صلیب سرخ، بعد از 11 سپتامبر سالانه به صورت متوسط 80 هزار نفر در جهان به دلیل جنگ کشته می شوند. آمار عفو بین الملل هم تعداد قربانیان حقوق بشر را سالانه 3 هزار نفر اعلام کرده است. با وجود تفاوت بسیار زیاد بین این دو رقم، تبلیغاتی که برای مسئله حقوق بشر انجام می شود، بسیار بیشتر از تبلیغات در زمینه فعالیت های صلح طلبانه است.

قشقاوی تاکید کرد: در حالی که به دلیل جنگ در دنیا از جمله در منطقه ما و با ابزارهایی چون پهپادها و بمباران های هوایی، هر سال 80 هزار نفر جان خود را از دست می دهند، کمپین ها و تلاش های دیپلماتیک در جهان بیشتر برای مسئله حقوق بشر است. باید تلاش کنیم قطع نامه ها و حرکت های جهانی بیشتر در برابر جنگ انجام شود و به عنوان مثال نباید به بهانه تروریسم جنگ های خانمان سوزی به پا شوند.

معاون کنسولی، مجلس و امور ایرانیان خارج از کشور وزارت امور خارجه در قسمتی دیگر از صحبت های خود از شهید احمد زنگی آبادی یاد کرد و گفت: آقای زنگی آبادی در نشست سالانه کشورهای عضو سازمان منع کاربرد سلاح های شیمیایی با بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد دیدار داشتند. در این دیدار صحبت های آقای زنگی آبادی به قدری بر بان کی مون تاثیر گذاشت که وی بدون برنامه قبلی بخشی از سخنرانی خود را به مصدومان شیمیایی ایران اختصاص داد.

اونگرن اشترنبرگ سفیر کشور آلمان در ایران به عنوان سخنران بعدی این مراسم با تشکر از همه حضار و مسئولان برپایی نمایشگاه، گفت: در شرایط زمانی مهم و حساسی قرار داریم و زمان مناسبی برای برپایی و راه اندازی این نمایشگاه بود. امروز صرفآ قدرت نظامی نمی تواند برای برپایی صلح در جهان موثر باشد و باید اقدامات دیگری هم در این زمینه انجام شود.

 

وی افزود: بیشتر قربانیان جنگ ها، غیرنظامیان هستند و ما باید تلاش کنیم در جهت حفظ صلح و امنیت در جهان بکوشیم، باید بکوشیم شرایطی یکسان در همه جوامع ایجاد شود. برای برقراری صلح در جهان باید از جوامع مدنی و دولت ها استفاده کرد.

سفیر آلمان در کشورمان تاکید کرد: هم مسئله جنگ و هم مسئله حقوق بشر باید مورد توجه قرار بگیرند، اما نباید به حقوق بشر نگاه ابزاری داشت. نمی توانیم در سطح جهان مناطقی را داشته باشیم که در شرایط ثبات به سر ببرند در حالی که در نقاط دیگری جنگ برپاست؛ همه ما مانند مسافران یک کشتی هستیم که باید به یکدیگر کمک کنیم. ما مطمئن هستیم که جامعه مدنی می تواند نقش مهمی در زمینه برقراری صلح داشته باشد. در پایان باید از موزه صلح هم برای برپایی چنین نمایشگاهی تشکر کنم.

در بخش دیگری از برنامه مدیر بخش آموزش بنیاد، برکوف و یکی از همکاران وی به توضیحاتی در زمینه فعالیت ها و اقدامات انجام شده در پروژه "صلح در شمار آید" پرداختند و تعدادی از عکس های این نمایشگاه را برای حاضران نمایش دادند.

در قسمت پایانی برنامه، اسدالله محمدی از جانبازان کشورمان متنی را برای گرامی داشت یاد و خاطره شهید احمد زنگی آبادی برای حاضران خواند.

وی گفت: برادر عزیزمان احمد زنگی آبادی در 20 فروردین سال 1344 در کرمان متولد شد. 23 فروردین سال 1363 در منطقه طلائیه جزیره مجنون در معرض سلاح های شیمیایی قرار گرفت و 30 سال از مجروحیت شیمیایی 70 درصد رنج برد.

محمدی ادامه داد: وی پس از جنگ، تحصیل در رشته زبان انگلیسی در دانشگاه امام حسین(ع) را آغاز کرد اما به دلیل مشکلات جسمی مجبور به ترک تحصیل شد. او همکاری خود را با موزه صلح و انجمن قربانیان سلاح های شیمیایی از سال 1386 آغاز کرد. وی روز گذشته به شهادت رسید.

در انتهای این مراسم، کلیپی از تصاویر مربوط به شهید احمد زنگی آبادی برای حاضران نمایش داده شد.

کمی درباره شهید احمد زنگی آبادی

هیچ گاه جنگ برایش تمام نشد و تا نفس داشت و توان گفتن برای مردم از زشتیهای جنگ می گفت او با همه رنجی که کشید با ایمان و استقامت زیست و اصرار داشت که تا آخرین توان برای آرمانش جنگیده است. جانباز نفس بریده و هفتاد درصدی دیروز حالا نزد همرزمانش میهمان شهداست. چندی پیش برای مصاحبه خدمت این عزیز سفرکرده رسیدیم و گمان عروج او را نداشتیم .بخش گفتگوی خبرنگار نوید شاهد در این مجال منتشر می شود.
احمد می گفت: آنقدر شیمیایی زده بودند که هیچ دفاعی امکان نداشت. ساعتها با آن وضعیت در جزیره حبس شده بودیم ، بدون اینکه حتی ماسک محافظی داشته باشیم.

احمد متولد کرمان. 16 سال داشت که عازم جبهه شد. او تک تیرانداز، بیسیم چی و آرپی چی زن بود.
برای اولین بار در بهمن ماه62 در عملیات خیبر شیمیایی شد و چند ماه بعد در فروردین سال 63 در جزیره مجنون هدف گازهای شیمیایی دشمن قرار گرفت.
می گوید:«جزیره مجنون به شدت بمباران شیمیایی شد. ما بلافاصله ازمنطقه دور شدیم. من چفیه خیس را جلوی دهانم گرفتم، اما آنقدر شیمیایی زده بودند که هیچ دفاعی امکان نداشت.

احمد ادامه می دهد: از ساعت 4 بعداز ظهر تا 10 شب با آن وضعیت در جزیره حبس شده بودیم. ماسک هم نبود و بچه ها در وضیعت خیلی بدی به سر می بردند.
ساعتی بعد از آن ماجرا بی هوش شدیم و اواخر همان شب با چند نفر دیگر از بچه ها به بیمارستانی در اهواز منتقل شدیم.

از آنجا هم به تهران اعزام شدیم. دو ماه در حالت بیهوشی بودم و چیز زیادی از آن روزها در خاطرم نیست. بعد از اینکه به هوش آمدم، 7 ماه بستری بودم. بعد از آن به کرما ن برگشتم و بعد از بهبودی موقت در بخش پشتیبانی ستاد جنگ کرمان مشغول فعالیت شدم.
حالا «کارمان شده بود؛ جمع آوری کمک های مردمی و فرستادن آن به مناطق جنگی بود.»
اواخر همان سال اثرات گازهای شیمیایی در بدنش ظاهر شد. چشمانش کم سو شده بود و مدام حالت تهوع داشت.

احمد زنگی آبادی 3 سال بعد از پایان جنگ ازدواج کرد. همسرش می دانست که او یک جانباز شیمیایی است و این پیوند را با علاقه و اشتیاق پذیرفت. یک سال بعد خداوند به آنها پسری به نام "حسام" هدیه کرد.

سال 84 عوارض شیمیایی خودش را بیشتر نشان داد و از آن به بعد او بدون دستگاه اکسیژن نمی توانست نفس بکشد.

خودش در این باره گفت:«از همان ابتدای مجروحیت مشکل تنفسی داشتم. البته آن روزها جوان بودم و چون ورزش رزمی کاری می کردم این مشکل زیاد اذیتم نمی کرد؛ اما حالا که وزنم بالا رفته و سن و سالم بیشتر شده، مشکلاتم بیشتر شده است.» چشمم زخم دارد.حتی چشم سمت راستم را پیوند زدم، به خاطر هزینه بالای درمان به خارج از کشور نرفته ام.اما نام نویسی کردم که پیوند ریه انجام دهم.

احمد زنگی آبادی از 1386 خاطره بدی دارد: آن موقع در کرمان زندگی می کرد که به مصدومیتش یکباره عود کرد و به کما رفت. پزشکان از او قطع امید کردند.اما به لطف خداوند چند هفته بعد به هوش آمد و به زندگی بازگشت. به سفارش پزشکان مدتی در شمال کشور زندگی کرد. و بعد از آن به تهران آمد.
او این گفتگو از اعضای خانواده و مخصوصا همسرش از اینکه همه زندگی خود را وقف او کرده است قدردانی می کرد.

او ادامه می دهد:« دستگاه شمارش اکسیژن به من کمک می کند تا درجه اکسیژن خونم رابفهمم. متاسفانه این دستگاه را خودم ندارم و از دکترم به امانت گرفتم. اگر این دستگاه نباشد نمی فهمم که وضعیت جسمانی ام چگونه است و چقدر نیاز به اکسیژن دارم تا از دستگاه اکسیژن ساز یا کپسول ها استفاده کنم.»

احمد در پایان گفت:« شب ها نمی توانم کامل دراز بکشم چون ریه ام راحت نیست. با دستگاه شرایطم بهتر می شود. من هرروز 15 ساعت باید این دستگاه را وصل کنم تا گنجایش ریه ام باز شود و چسبندگی نداشته باشد. این دستگاه کمک می کند که اکسیژن گیری کامل در زمان خواب داشته باشم که در غیر این صورت برایم مشکل ساز خواهد بود.


****

احمد زنگی آبادی 48 سال سن داشت،از اعضای فعال موزه صلح بود و با و جود بیماری شهید ریوی و چشمی و نیاز دائم به استفاده از دستگاه اکسیژن ساز و داروهای گوناگون، همواره با آرامشی مثال زدنی و لبخندی بر لب، برای بازدید کنندگان از موزه صلح از زشتی جنگ، ماهیت غیر انسانی سلاح های شیمیایی و از لزوم تلاش برای صلح و ترویج دوستی سخن میگفت.

او سال گذشته در سومین کنفرانس بازنگری کنوانسیون سلاح های شیمیایی در لاهه با دبیر کل سازمان ملل و مدیر کل سازمان منع سلاح های شیمیایی ملاقات کرد و از آنان خواست تلاش خود را برای ریشه کن کردن این سلاحها دو چندان کنند.
موزه صلح تهران هم در پیامی این فقدان تاسف بار را به خانواده و همه دوستان احمد زنگی آبادی تسلیت گفته است.