وارد منزل این جانباز که شدیم آقای محمدزاده و خانواده‌اش به استقبالمان آمدند، تصورش را هم نمی‌کردم، این‌همه رشادت و از خودگذشتگی را از کمتر کسی دیده‌ام، مردی ۷۴ ساله که ۲۴ بار صورتش را جراحی کرده است اما با تمام این اوصاف هنوز هم نمی‌تواند به‌درستی صحبت کند، غذا بخورد، نفس بکشد، ببیند، استشمام کند و… .
مردی با چهره‌ای درهم اما با قلبی پاک و ساده به استقبالمان آمد، تصورش برایم سخت بود، برای نخستین بار بود که جانبازی را با چنین چهره‌ای می‌دیدم، تا امروز هر وقت سخن از جانباز به میان می‌آمد ویلچر و دست و پای قطع‌شده به ذهنم خطور می‌کرد، هیچ‌گاه تصور نمی‌کردم جانبازی از ناحیه صورت آسیب دیده باشد.
خوشا به حال تمامی بیماران ALS که تمامی افراد معروف جامعه به فکرشان هستند
اما ای کاش . . . !!!
اسماعیل یکتایی لنگرودی از آزادگان سرفراز کشورمان است. او سال های اسارت خود را در اردوگاه تکریت۱۱ گذراند و از آنجا که تکریت۱۱ از مجموعه اردوگاه هایی است که اسرای ایرانی در آن بدون ثبت صلیب سرخ حضور داشتند و به اردوگاه مفقودان مشهور است، خانواده ی وی تصور می کردند او شهید شده است.
اسماعیل یکتایی لنگرودی پس از اسارت و بازگشت به میهن متوجه می شود خانواده، با تصور شهادتش در غیاب وی برای او مراسم تشییع گرفته و سنگ قبری نیز بر مزار او گذاشته اند؛ این عکس زمانی گرفته شده که اسماعیل برای دیدن و احتمالا فاتحه خوانی به مزار خود حاضر شده است.
